Mathilde: | Vrijdag, maart 30, 2007 22:06 |
nogmaals... en met het duister aan de andere kant van het venster nog meer dan eerst... bewonderende buiging, mathilde |
|
~White.Rose~: | Vrijdag, maart 30, 2007 14:16 |
Zo doordringend geschreven.. Maar mooi! Liefs, |
|
hiljaa: | Vrijdag, maart 30, 2007 14:14 |
intens doordringend geschreven! knuflefis--hiljaa-- |
|
kerima ellouise: | Vrijdag, maart 30, 2007 12:00 |
waanzinnig knap geschreven ! liefs kerima ellouise |
|
Windwhisper: | Vrijdag, maart 30, 2007 09:50 |
Zo werd hij gered want ze hoorde de kreet en ving hem op aleer hij ter aarde stortte, en hij had haar aandacht en liefde... Goede morgen liefs Cobie |
|
sunset: | Vrijdag, maart 30, 2007 09:33 |
Wat een rakende voelbare verwoording. En te hopen is en blijft dat men je hoort voor je laatste schreeuw. Ik hoor je in elk geval wel. Liefs en mijn vriendschappelijke genegenheid, sunset |
|
switi lobi: | Vrijdag, maart 30, 2007 09:21 |
Diep indrukwekkend... Mathilde heeft gelijk. Liefsliefs, switi lobi |
|
Mathilde: | Vrijdag, maart 30, 2007 08:19 |
je gedichten worden allengs donkerder, zo lijkt het. maar wat schrijf je prachtig indringend... |
|
Auteur: Het Gejefte | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 30 maart 2007 | ||
Thema's: |