De breuk die loopt mijn leven
grillig in barre tijden gevormd
de sporen zullen blijven – de kloof
is dieper dan zichtbaar donker verbloemt
Maar jij laat struiken groeien in mijn
onherbergzame gevoel wat altijd overheerste
de zon schijnt en het leven komt terug
de woestijn vergaat langzaam in leven
Het leven wat ik met je ga delen voor lang
omdat ik meer van je hou dan je kan indenken
omdat jij me laat voelen dat ik meer ben
dan dat ik me ooit voelde – begrepen
Dat is het belangrijkste samen zijn
MizzTeaQ: | Vrijdag, maart 30, 2007 17:10 |
Genieten meid... Kus, |
|
wolkie: | Vrijdag, maart 30, 2007 12:45 |
Heel mooi geschreven | |
~White.Rose~: | Vrijdag, maart 30, 2007 10:55 |
heel mooi, alweer. LIefs, |
|
Cora (ZIJ): | Vrijdag, maart 30, 2007 10:38 |
En waar is je gedicht van gisteren?!?!? | |
Cora (ZIJ): | Vrijdag, maart 30, 2007 10:37 |
Mooi! Goed weekend, |
|
sunset: | Vrijdag, maart 30, 2007 10:34 |
Jouw (her)nieuw(d) houden van delend tonend verwoord en overgebracht. Liefs en knuf, sunset |
|
Windwhisper: | Vrijdag, maart 30, 2007 10:34 |
mooi heel mooi liefs Cobie |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 30 maart 2007 | ||
Thema's: |