Hoe zou t leven zijn, zonder herinneringen,
herinneringen aan tijden die voorbij zijn gegaan.
Mooie herinneringen, pijnlijke herinneringen, herinneringen aan jou.
Misschien een straf, misschien een heerlijkheid.
Soms beiden, maar ik zou het niet eens beseffen.
Zou het leven nog inhoud hebben,
als ik de dagen zou vullen met lege gedachten?
Zou ik beter leven en genieten van elk moment,
zonder zorgen over wat is gebeurd of komen gaat.
Geen angst en geen verdriet.
Zou onze liefde bestaan, alle mooie momenten met jou, maar ook de ruzies, zouden die er überhaupt zijn?
Ik zou alleen leven van het moment,
en het vorige moment alweer vergeten zijn.
Liefde is ook geen liefde en verliefdheid werd geen houden van. En pijn voel ik niet, want dat is het volgende moment weer verdwenen.
Er zou enkel een leegte zijn, verborgen achter de glimlach van vader tijd, wel onbezorgd, maar leeg.
Ik weet nu zeker, ondanks alle pijn en verdriet, die herinneringen aan jou, die wil ik niet kwijt.