Er drijven duizend doden in de zee.
Als ik de bodem probeer te raken
met mijn ogen
reiken noch keren zij zich naar mij toe.
Ik vang enkel de ogenblikken die zij werpen.

Hun lichamen huilen niet
noch beven, noch leven in een wereld zoals de onze.

Zij drijven aan, als papieren bootjes op het water
aanstromend op de zachte kade van gebroken zand.
Hier aan de rand van de wereld drijven doden in zee
ze leven zonder angst, en hopen dat ook wij genieten.