Twaalf mooie gedichten heeft uw beeld mij gegeven
Sonnetten heeft uw ziel mij ingefluisterd
Mijn poëzie zat aan uw ziel gekluisterd
Toch werd de mooie magie opgeheven
U was als een engel, ongeëvenaard
Onvermoede gids naar verre werelden
Leidsvrouw in flinterdunne fabeldromen
Parelwit baken in heldere queeste
Ik zag machtig bruisende watervallen
Vele lyrisch idyllische riviertjes
Enige eilanden in blauwe zeeën
Maar in jouw ogen schuilt 'n unieke wereld
Maar de oude troubadour hapt naar adem
Je vleugels zoeken weer naar 't blauwe luchtruim
Je zal weldra definitief opstijgen
Als van die toren van Hamlets Elsinore
Ik keer nu t'rug naar mijn eeuwige woestijn
Immer op zoek naar 'n unieke waterput
Wij worden alsmaar kleiner en kleiner want
we gaan elk naar onze eigen horizon
Adieu, adieu, adieu, mijn lieftallige
Nimmer zal ik jouw gouden beeld vergeten
Le Câteau d'Hainaut zal kil achterblijven
Ziehier mijn laatste gedicht ter uwer ere
Ik hoop dat deze dichter u nooit griefde
Poëtische pen valt ei zo na in zwijm
Voor jou dit allerlaatste omarmend rijm
Nu reis je verder, mijn mooiste ...