Steeds als ik mijn muurtje afbreek
Bouw jij hem weer op
Iedere steen is een steek
Die mijn leven voor een seconde stopt
De kwellende gedachtes die ik eruit gooi
Ketsen tegen de muren weer terug
Mijn gedachtes worden 1 grote rotzooi
En steken als een mug
Steeds weer ben jij betrokken
Jij blijft die muggen lokken
En ik, ik trek ze aan…
In plaats ze van me af te slaan
Wat zal er gebeuren
Als ik er eens één dood ga meppen
Blijft dat dreinerige gevoel dan zeuren
Op za het me juist oppeppen ?
Ik doe het gewoon;
Langzaam aan sterven de muggen
En breekt de beschermende muur af
Niemand die hem deze keer weer opbouwt
En wie dat wel doe, die krijgt straf
Ik kies voor mezelf
En laat jou hierbij gaan
Misschien dat als ik nu eens in de spiegel kijk
Wel een zelfverzekerd persoon zie staan…