ik zat in mijn kamer
ik was alleen
polts kreeg ik een golf van verdriet over mij heen
waarom wist ik niet er was geen aanleiding naartoe
ik voelde pijn in mijn onderbuik
mijn hart scheurde en ik werd leeggezogen
ik bleef maar leegstromen
ik huilde rivieren
het water van de douche werd maar niet heet genoeg
heet genoeg om mij het te doen vergeten
ik voelde de pijn maar soms stopte het maar het ging daarna weer snel door
ik wist niet wat me overkwam
ik ging liggen op mijn bed en huilde maar door
ademen deed ik al lang niet meer
mijn vriendin kwam binnen en sloeg een arm om me heen
ze zei ik heb het gehoord
ik was verbaasd maar ik bleef snikken ik wist niet waar ze het over had
ze trooste me maar het stopte niet
ze bleef zitten en wiegde mij heen en weer
ik was gesmolten tot niets
ze bleef me maar sussen en steunen
en ze zei de hele tijd ik weet het stil maar stil
ik zei dat ze moest gaan snikkend en huilend ik begon haar zelfs te slaan
ze pakte me vast en zei nee dat doe ik niet
ik stopte en viel flauw
toen ik bijkwam bleek dat een vriendin verdwenen was