ook geen profeet
ik sla mijn staf
op rotsen die
zich splitsen
het water borrelt niet
en naar de bronnen
blijft het gissen
ben geen mozes
die de zee
in tweeën deelt
maar ken de plagen
waarmee de mensheid
zich verveelt
ook geen profeet
hoewel ze aan mijn
woorden hangen
ik raak alleen het
diepste bange uniciteit
zit enkel in je eigen geest
wil melker
17/04/2007
sunset: | Dinsdag, april 17, 2007 14:10 |
Ook hier graag gelezen. En dus praktisch dezelfde reactie ;=) [o o wat koester ik mij in mijn luiheid ;=)]. Opgestoken duim* Ik zou bijna durven zeggen : Profetisch, jouw verwoording. Liefs en nog een prettige dag verder, sunset (Ingo) |
|
L.Bert: | Dinsdag, april 17, 2007 07:50 |
prachtig vlot gedicht | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 17 april 2007 | ||
Thema's: |