De toekomst aan mijn hand
slenter ik over het karrenpad
van een onschuldige jeugd
naar die eenzame heuvel,
begroeid met herinneringen.
Ik zie mijn kinderdromen,
nog hangen aan lindebomen
waar we ooit stand hielden
tegen het ouder worden:
heldhaftig… tot etenstijd.
Dan staakte broederstrijd
en tekenden we vrede,
met stapels boterhammen
en handen altijd vuil,
die moeder steeds ontdekte
tot ons beider spijt…
Frans Vlinderman: | Zaterdag, april 21, 2007 19:05 |
Melancholie en humor, een zeldzame combinatie, maar hier mooi verwoord. Groet, Frans V. |
|
Quadesh: | Woensdag, april 18, 2007 08:47 |
mooi geschreven!! liefs | |
Tika: | Dinsdag, april 17, 2007 22:19 |
Zalig he, die jeugdherrineringen.... Het was zalig daar te wandelen. Kusje |
|
Mathilde: | Dinsdag, april 17, 2007 20:24 |
:) heerlijk! |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 17 april 2007 | ||
Thema's: |