Met pijn in mijn hart
neem ik afscheid van je
het is te laat, je moet nu gaan
ze roepen je terug
Telkens opnieuw bega ik weer
de fout die ik al maakte
nu moet je we, het is te laat
ze komen je halen
Ik laat me vallen op mijn bed
door verdriet teneergeslagen
opnieuw ging het mis, ik keek niet
keek niet, wat recht voor me stond
Ik zak omlaag tegen de muur
langzaam vallen mijn ogen dicht
in de verte hoor ik een lied
dat me troost brengt
Het klinkt harder, komt naderbij
maar mijn gehoor verstomd
het lied klinkt nu nog troostend
maar als ik wakker word ik het voorbij