tranen
een dag voorbij
even als ik naar jou kijk
een traan van woede en verdriet
je hebt geschoten
een steek in mijn hart
zonder dat je het zelf inziet
vol van woede en verdriet
maar vooral verwaring
hoe kon je nou zo iets doen
de tranen niet te verbergen
ze vallen langzaam op de grond
een gevoel, die langzaam verdwijnt
water dat opgenomen wordt
teken dat ik om je geef
een traan om jou, maar dat maakt je niets uit
ik zie mensen er van lijden
mensen die je juist nu nodig hebben
ik zie het, maar zie jij het ook?
weer een traan dwalend naar benede
niet van verdriet maar van woede
rollent over mij wang
geen tranen meer
ze zijn op, het kan niet verder
verdriet is op, zou dat het einde zijn?