we jagen het na, onafgebroken
zoeken op verkeerde plaatsen
van veel te vroeg,
weggenomen gedachten
van intense hoop, de kracht
langgeleden gestorven
doch de stilte ontneemt
de klanken, afgebroken onder mijn handen
en enkel het zachtjes wenen
van onuitgesproken dromen vertroebelen
het beeld van geluk, de hoop
in een hoekje verborgen