ik zie de tranen in je ogen.
je hoofd iets na voren gebogen.
alles ga nu langs je heen.
en zelfs bij je vrienden,voel jij je nog alleen.
er is geen moment dat jij je laat stralen.
je bent in je problemen aan het dwalen.
een lach die niks vertelt.
en een gesprek zonder onderwerp.
zelfs een opmerking zijn niet meer scherp.
ik wil je zo graag helpen.
maar hoe gaat mij dat lukken?
want als ik na je kijk.
ben jij zo erg de persoon die op me lijkt.
het spiegelbeeld zegt nammelijk zoveel meer.
want als ik wil weglopen.
blijft hij staan ook deze keer.
dat is ook stiekem wat ik blijf hopen.