Soms snap je niet dat mensen zo kunnen zijn
je snapt het niet, ze doen die anderen alleen pijn
Ze zeggen dat het liefde is
maar er zit eigenlijk daarbinnen iets mis
Ze zijn verslaafd aan allerlei dingen
en er mee stoppen, daar kunnen ze niet mee beginnen
Maar die andere laten gaan
daar beginnen ze liever ook niet aan
Ze beloven met dingen te stoppen
maar blijven zich toch met dingen volproppen
Ze zijn gewoon verslaafd
en zo´n verslaving is niet zomaar weggejaagd
Maar ze zeggen weleens, liefde maakt blind
en dat hoor je niet wat een ander er van vind
De ander kan zoveel zeggen
Je kan je daar niet bij neer leggen
Want je ziet die dingen niet
ook al heb je veel verdriet
Tot dat ineens je ogen open gaan
en dan probeer je er tegen aan te gaan
In het begin zal het wel moeilijk zijn
maar op een gegeven moment krijgen ze je niet meer klein
Dit gedicht heb ik geschreven naar aanleiding van een ander gedicht
en wat ik vroeger heb meegemaakt