Zij zat in een heel diep dal
Wist niet of ze er ooit uit komen zal
Problemen en verdriet als bergen zo hoog
Nergens een spoortje van de regenboog
Dan het besluit om het op te geven
In dit dal was niets meer om voor te leven
Zij liet zich vallen op het zachte mos
en langzaam liet het leven haar los
Nog eenmaal keek ze omhoog
en zag de mensen die over de rand heen boog
Pratend en roepend en haar de hand toe te reiken
en langzaam begon de dood te wijken
Gezamelijk proberen haar er bovenop te krijgen
Door veel praten en zeker niet te zwijgen
Familie en vrienden haalde haar omhoog
en eindelijk zag ze een stukje regenboog