In Amerika mag koekiemonster geen koekjes meer eten. Ze denken daar dat één op de drie kinderen te dik is, omdat types als koekiemonster het slechte voorbeeld geven.
Als peuter dacht ik wel: “wat eet koekiemonster wild.” Veel kauwen, praten met volle mond, de helft morsen en nooit doorslikken. Maar dat bedoelen ze vast niet. Bedoelen ze dan zijn voedselkeuze? Kinderen die koekiemonster serieus nemen kunnen nauwelijks praten, laat staan hun eigen maaltijd samenstellen, dus dat zal het ook niet zijn. Anyway, het blauwe monster moet volgens de Amerikaanse Regering appels eten en meer bewegen. Arm beest.
Ze lijken vreemd, die Amerikanen, maar in mijn woonplaats kunnen ze er ook wat van. Zo las ik in de lokale krant dat ook hier de plaatselijke jeugd te dik is en dat de wethouder van welzijn kindertjes van 6 tot 11 jaar daarom heeft ‘gebombardeerd tot speerpunt van het gezondheidsbeleid’.
Het zal je gebeuren, gebombardeerd worden door een wethouder.
Nog erger lijkt het me om gesubsidieerd elke week in de ballenbak te worden gegooid, zoals een VVD raadslid heeft voorgesteld. Zal deze mevrouw weten hoe erg ballenbakken stinken? En dat één bal eigenlijk wel genoeg is: een voetbal? Vast niet. Anders zou ze (commercieel) speel- en klauterpark Bal-lorig niet met subsidiegeld naar haar gemeente willen lokken.
Ze heeft een ballenbakkenparadijs bij het zwembad bedacht, met kinderfitness erbij, een diëtist, een bewegingsinstructeur, een Imam en een maatschappelijk werker.
Tja. Misschien is het wat voor koekiemonster.