Mijn ogen sloten zich
Voor de bommen die vielen
En een vernietigend spoor achter lieten
In het land, mijn omgeving
In het belangrijkste mijn leven
Mijn oren sloten zich
Voor het geschreeuw
Van de mensen die het verlies
Van hun familie en geliefden
Niet konden plaatsen
Mijn mond sloot zich
Voor de woorden
Die mijn hart wilde spreken
Maar niet durfde uit angst
Om datgene wat niet gezegd mocht worden
Mijn handen balden zich
Als een vuist
Tegen het geweld om mij heen
En de pijn en tranen
Dat werd geleden en die vielen
Tijdens de weg naar de vrijheid
Mijn hart stopte met kloppen
Om de gevoelens die ik nog had
Niet te verliezen
In deze oneerlijke strijd
Tegen het grote en onrechtvaardige
Met
Mijn ogen gesloten, terwijl ze wilden zien
Mijn oren gesloten, terwijl ze wilden horen
Mijn mond gesloten, terwijl ze wilde praten
Mijn handen gebald, terwijl ik niets kon doen
Leefde ik in een nachtmerrie
Toen het vuur ophield
De mensen weer durfden te lachen
Kinderen weer werden geboren
Ontwaakte ik in mijn droom