als bliksem,
jou woorden,
een grote bliksemschigt,
niet zichtbaar,
wel voelbaar,
recht door mijn hart geschoten,
de tranen in mijn ogen,
pijn,
niet fysiek,
mentaal,
wat doe ik fout,
waarom doe je me dit aan?
jou woorden als bliksemschigten,
die door mijn hart hart heen gaan.
het is normaal,
dat zeggen ze,
zo gaat het altijd,
dat zeggen ze,
maar zien zij wat ik zie?
voelen zij wat ik voel?
nee,
die blikken,
langs iedereen af,
behalve langs mij,
die fluisterende woorden,
niemand die ze hoort,
behalve ik,
daar zorg je wel voor,
en weer een bliksemschigt,
komt bij mijn hart,
en gaat er door.
jij,
mijn broer,
die mij onzeker maakt,
door woorden en door blikken,
alsof ik minder ben,
niet de moeite waard,
jongen toch waarom?
waarom doe je dit?
ik hoop dat het ooit goed komt,
want je zou eens moeten weten,
hoe erg ik hier mee zit