Een oneindige zandvlakte
beschermd
door een roodgekleurde horizon
vloeit over
in rimpelloos water
Ik zie voetstappen
langs de kustlijn
en hoor kleine golven
die er langzaam
overheen spoelen
De zon erachter
werpt haar licht er overheen
om ze in het zand te branden
als een teken
van echt leven
Ook de voetstappen
die afweken
van het pad langs
de kustlijn
onuitwisbaar
En degene
die dieper in het zand stonden
of omgedraaid waren
en terugkeken
op wat was
De tijd staat stil
en langzaam daalt de zon
verdwijnt met haar warmte
en licht
ongrijpbaar achter het water.
Onzichtbaar wordt de kustlijn
geen pad meer vooruit
de golven over mijn stuurloze voeten
zijn benauwend
en laten mij wankelen
Niets anders dan leegte
en een kille wind
steekt op
zodat ik niets liever wil
dan in het water vallen
Om voor altijd te verdwijnen
in het eindeloze water
en de voetstappen te vergeten
gebrand in het zand
gesneden in mijn hart
De zee trok
en ik voelde de zuigkracht
van de zwarte diepte
om mee te gaan
naar niets
Maar voordat
ik opzij zou stappen
kwam er een zonnestraal
die mij deed opkijken
naar licht in plaats van naar duisternis
Een straal die licht gaf
waardoor ik me omdraaide
en mijn ogen sloot
voor de gezette voetstappen
en opende voor de toekomst
De zon wierp haar stralen
op woorden die langzaam tevoorschijn kwamen
en voor altijd
met me mee zouden gaan:
“Ik ben met je, alle dagen”.
De zon lichtte op
en ik kreeg iemand
voor mijn hele leven
om samen voetstappen te zetten
geleid door de zon
Ik zie de oneindige zandvlakte
mooier dan ooit tevoren
en ik dank God
Die zon, zee en water maakte
als tekenen van Leven.
Thanks God!
JaNz 08-05-07