S’avonds op bed gedachtes en raadsels door mijn hoofd,
Verleden, toemkomst, liefde, vriendschappen, afspraken en dingen die zijn beloofd.
Wel of niet goed gehandeld nu of toen?
Waren of zijn die dingen juist geweest of had ik het anders moeten doen.
Iemand zij eens piekeren neemt de zorgen voor morgen niet weg maar wel de kracht voor vandaag,
Maar toch die vragen zonder antwoorde sommige dingen blijven gewoon zo vaag.
Vaak geluk gekregen maar ook even vaak het weer verloren,
Waarom sommige mensen het kunnen, zo door je hart te boren.
Er zo op te trappen,
Totdat het niet meer is op te lappen dit zijn geen grappen.
Een steeds grotere angst me weer te binden,
Waar of wie is diegene, zal ik haar of zij mij, of wij elkaar nog vinden?
Degene die samen met me lacht en huilt en er altijd voor me is en andersom.
Een hele tijd heb ik mezelf afgeschermt en was er niemand meer welkom.
Omdat ik vaak genoeg dacht dat iemand me zoiets bracht of gaf,
En bleek weer anders te zijn ik kon en wou niet meer ik was bekaf.
Van vele dingen heb ik spijt,
En nu veel later kan ik dat soort dingen kwijt.
Oude wonden die nog bloeie,
Verdwijnen omdat ik veel kwijt kan door het uit me pen te laten vloeie.
Het helpt mij enorm zoals ik je al zei,
Ik voel me beter sterker gelukkiger en blij.
Ieder woord dat ik zet op papier over mij gevoel,
Is voor mij iets wat ik kwijt kan snap jij wat ik bedoel?