gesloten schuld
tranen wekken de illusie, te mooi
begonnen, doch de liefde klonk door in zachte woorden,
oprecht en kwetsbaar werden luchtkastelen gevormd,
de bloemen geplukt, alsof het niets was. herhaaldelijk
de lucht vervuild met schreeuwen, nieuwe emoties
werden wakkergekust, het verwijt waarneembaar
oplossingen worden gezocht, compromissen
gesloten, doch de waarheid blijft gekrenkt
in een hoekje liggen, - het keerpunt aangrenzend -
geluk stroomt zachtjes door mijn handen,
en ik zou enkel stilletjes willen treuren
om de gewaarwording van te veel schuld
Reacties op dit gedicht
| Galenhil: | Woensdag, mei 16, 2007 06:10 |
| je hoeft niet altijd schuldig te heten.. sterkte! liefs, Galenhil |
|
| errel: | Dinsdag, mei 15, 2007 19:30 |
| schuld gevoel van binnen in strijd met je geweten maar is dat wel zo? liefs |
|
| errel: | Dinsdag, mei 15, 2007 19:26 |
| wakkergekust lief, zacht en teder met volle warme lippen van nacht naar dagdroom liefs |
|
| ranieke: | Dinsdag, mei 15, 2007 10:56 |
| Ik ween met u mee. Troostende knuffel van mij. Liefs. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cest-moi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||