Het leven is als een labyrint
Een doolhof waarin je de weg zo moeilijk vindt
Je bent verdwaald en weet de weg niet meer terug
Je wilt wel door maar alles gaat stug
Het labyrint bestaat uit verschillende wegen
Hobbelig, vol met slik door al die regen
Je bent wel sterk maar bent moe van het strijden
En het liefst wil je al die vieze paadjes vermijden
Je gaat toch maar door, voor de zoveelste keer
Je moet het helemaal zelf doen en dat doet zo’n zeer
Niemand komt je redden want je moet zelf de keuzes maken
En je weet dat de verkeerde keuze je leven kan kraken
Maar door je strijdlust zal je het juiste pad vinden
Je trotseert moerassen, geen beest kan jou verslinden
Je hebt zo veel gestreden, fragiel zul je nooit meer zijn
Je hebt veel emoties, maar geen mens doet je ooit nog pijn
Nadat je al die ellende hebt gehad
Vind je langzaam het juiste pad
Wees op je hoede voordat je ergens aan begint
Want je zit zo weer vast in het labyrint…