Denk niet dat ik totaal geen leven heb, het was een opdracht voor school om een van de Counterbury Tales (een verzameling oud-engelse verhalen) om te zetten in een hedendaags scenario.
The Millers tale
Er was eens een vader
zo een als alle anderen
die het nauwelijks kon verdragen
dat zijn dochter ging veranderen
van klein, gehoorzaam meisje
in een jonge vrouw,
want dat ging gepaard met interesse in jongens
en dat is wat de vader nu net níét wou.
Dat is iets raars in deze wereld,
totaal onverantwoord, evolutionair gezien
dat vaders het niet kunnen verdragen
hun dochters met mooie, jonge mannen te zien.
Wat deze vader echter nog niet wist
en ook niet heeft willen weten
is dat zijn dochter niet door één
maar door twee jongens werd achternagezeten.
De ene, Sander, bewoog zich nog wat stijfjes
in het gezelschap van jonge meisjes,
hij had nog niet de ervaring
die Nicolaas wel had.
Deze jongen was een echte romanticus
ontlokte aan iedere vrouwenmond wel een kus
en werd hij een keer echt verliefd
was hij al helemáál een hartendief.
Allebei de jongens hadden slechts één doel:
de vader van Sandra te misleiden
en zo haar hart te verblijden
zonder in het ziekenhuis te belanden
door slagen van vaders sterke handen.
Wie zal dit nu eens gaan winnen,
De sterke, of de slimme?
Na deze lange inleiding
zal ik maar eens aan een verhaal beginnen
over liefde, jaloezie en verleiding
en meer van die nare dingen.
Sander was een wat verlegen jongeman
en verlegenheid is niet bepaald praktisch
als je een meisje wil behagen.
Maar wat ook niet bepaald tactisch
was van hem, was om Nicolaas te vragen
hem te helpen met zijn probleem.
Nicolaas toonde zich meteen
bereid om zijn leven te gaan wagen
om Sandra dit te vragen.
Sander had toen nog niet door
dat ook Nicolaas verliefd was
want veel mensen verliezen daardoor
hun hoofd, wat Nicolaas echter niet gedaan had.
Haar jaloerse vader kennende
had Nicolaas een plan gesmeed
waarin hij zich in één klap van alle moeilijkheden
met haar vader, én van die irritante Sander ontdeed:
“Mijn beste Sander” – zei Nicolaas tegen hem
“neem maar van mij aan, dat ze van jou houdt
en niet van een ander. Geloof me, ik kan het weten
en mijn adviezen zijn woorden van goud
maar wacht je te lang, dan kun je haar liefde wel vergeten
dus onderneem nu onmiddellijk iets, verhef je stem!”
Ondanks diens jaloerse houding
werd Nicolaas – als enige man zonder trouwring
door de vader graag gezien
omdat hij zijn dochter niet leuk scheen te vinden, en bovendien
een man naar zijn hart was, met wie hij goed kon praten.
Nicolaas wist op een dag de situatie zo te maken
dat hij de vader even af kon leiden
de afspraak met Sander was, dat hij dan naar binnen kon glippen
om zo snel met Sandra te kunnen wippen
die, naar hij wist, alleen hem als man zou willen
en dus bij deze daad geen moord en brand zou gillen
nee, ze voelden allebei hetzelfde voor de ander
zo dacht die arme Sander.
Sandra was goed op de hoogte van dit plan
zij was immers de hoofdrolspeelster ervan.
Doen alsof zij van Sander hield, was haar zwaarste opdracht
iets wat zij slechts met veel moeite lang genoeg opbracht.
Het was namelijk al niet veel later dat haar vader haar kamer inliep
op advies van Nicolaas, die wist te vertellen
dat toen hij aankwam, hij Sander ook hierheen zag snellen.
“Nu heb ik je!” – het was de vader die dat riep
maar het hadden net zo goed Nicolaas en Sandra kunnen zijn
die vonden wat er gebeurde natuurlijk ook ontzettend fijn:
Sander smeerde hem, met zijn staart tussen zijn poten als een hondje
want de uitgedeelde klappen kwamen hard aan op zijn zachte kontje
en overal op zijn lichaam waar vader lief bij kon
geen wonder dat hij afdroop, maar ondertussen op wraak zon.
Sandra trok een verdrietig gezicht alsof het gebeurde haar oprecht speet
terwijl Nicolaas zich onverschillig voordeed
en zodoende dacht vader, dat hij erop kon vertrouwen
dat deze twee nooit van elkaar zouden houden.
Zijn laatste argwaan jegens Nicolaas was weggeëbd
omdat deze hem had geholpen Sander te betrappen.
De mogelijkheid dat Nicolaas en zijn dochter samen wilden zijn zag hij over het hoofd
vandaar dat de geliefden zich al snel hadden verloofd
Dat er één jongen van zijn dochter had gehouden, vond hij genoeg
vandaar dat hij dat hij zich niet afvroeg
waarom Nicolaas hem had geholpen.
Sander was hiermee in de wolken
want hij zag zijn kans schoon, de vader te laten ontdekken
dat een meisje tegelijkertijd meerdere jongens aan kan trekken.
Want hij had eindelijk eens door, dat Sandra van Nicolaas hield
en niet van hem. Hij vroeg zich af wat hem had bezield
toen hij dacht dat Nicolaas de waarheid sprak
en bedrogen als hij was, dacht hij “what the fack,
zo’n klojo als die gast, daar mag ik Sandra toch niet van laten houden
en voor hem zijn er altijd nog genoeg andere vrouwen.
Ik zal ervoor zorgen dat Sandra’s vader ziet
dat ik goed voor haar zal zijn, en Nicolaas niet!”
Hij gebruikte de truc die hij van Nicolaas had afgekeken
die was immers al een keer effectief gebleken
alleen was zijn toepassing wat minder toepasselijk…
Sandra en Nicolaas konden steeds vaker samen zijn
zonder wat over zich heen te krijgen van vaders venijn
immers, hij mocht Nicolaas graag te vriend en als bewaker
van zijn dochter houden, en het was dan ook steeds vaker
zo dat Nicolaas en Sandra samen alleen waren.
Sander spiedde bijna acht dagen in de week
naar wat hem een goed moment leek
de twee tortelduifjes samen te betrappen
zodat vader lief ze samen kon snappen
en ook Nicolaas zou gaan wantrouwen.
Maar was eenmaal dat moment daar
werd Sander overenthousiast
Hij sleurde Sandra bij heur haar
uit de armen van haar geliefde
en toen deelde hij meteen ook maar
een flinke klap uit die Nicolaas natuurlijk niet geriefde
zodoende werd het haast een vechtpartij
en Sander hield Sandra nog steeds aan zijn zij
want loslaten wilde hij haar niet meer
en dat is precies wat hem nog een keer
in het ongeluk stortte, want daar kwam de vader
en die zag Sander meteen als de dader
van een tweede poging om in de buurt van zijn dochter te zijn
en dat vond hij dus absoluut niet fijn…
Details zal ik deze keer maar niet geven
-te gruwelijk zijn die- het is al voldoende om te weten
dat Sander zijn missie voorgoed opgaf
en vader lief, nu hij hem toch al mag
Nicolaas verdraagt aan de zijde van zijn kleine meid.
Niet alleen voor het stelletje is het een fijne tijd:
ook vader heeft weer meer plezier in het leven
nu hij van zijn gekmakende jaloezie is genezen
de liefde voor zijn dochter (van een ander dan hemzelf)
is iets, wat ook zijn hart nu eindelijk verblijdt.