Op die dag van duisternis en eenzaamheid,
ja op die dag,
merkte ik dat je diepe, stille ogen had.
Ogen die me iets wilden vertellen,
maar toch zwegen.
Op die dag zag ik je tranen voor je spreken.
Jou traan viel,
de eens zo mooie illusie spatte uiteen.
Het regende, de wereld huilde met je mee...
(Voor iedereen die al eens te maken kreeg met groot verdriet.)