mijn ogen dicht
pen op het papier
ik schrijf mijn woorden blind
ben alleen op mijn plek hier
bevende handen, ik probeer mijn tranen weg te slikken
kan iemand mijn handen vastbinden
mijn gevoel moet gestopt, verdoofd
laat ze zwijgen, de stemmen in mijn hoofd
blind geschreven, ik moet, ik zal
ze zetten op papier, de woorden die ik niet spreken kan
kaarsen branden zwijgend, wachtend op hun taak
mijn gevoelens tot as gemaakt
niemand zal lezen
wat ik nooit vertel
of kan me waarderen
ik ben slechts een gebrek
de inkt vloeid
tot de letteren uit mijn hart
met mijn hart dat bloeit
als de bloemen in de tuin langs de gracht
Zoals de beelden in een oogopslag emotie tonen
brengt mijn gevoel zich onder zwijgende woorden
gedoemd eeuwig op papier te blijven staan
on op een dag, net als ik, van het zijgen te vergaan
mijn ogen dicht
in het duister op de tast
de enige weg die ik wil
is naar de stilte die op me wacht
met mijn hart eeuwifg bevroren
kan ik geen enkele liefkozing verstaan, laatstaan horen
Blind voor liefde, welk ander gevoel dan ook
verzwegen door gebrek aan hoop
onzichtbaar, en betekenisloos bovendien
mijn blind geschreven woorden vanaf de dag dat ik in stite viel