Sinds lang
kon ik weer niet slapen
Verdrietig lag ik uren te gapen
Mijn denken maalde in het rond
ik liefde de grond, waar jij op stond
Was ik blind
of accepteerde ik je innerkind
Dat laatste is het vast geweest
hoop dat je ooit eens verder leest
Dag en nacht stond ik voor je klaar
soms deed je vreemd en ook heel raar
Dubbele boodschappen
door al jouw geestelijke klappen
Kwalijk nam ik het je niet
toch deed het mij heel vaak verdriet
Hoe ver kun je hierin gaan
wil ik er nog wel voor je staan
Het lijkt, mijn grens is nu bereikt
denk, dat je het maar bekijkt
Oplosser van al jouw problemen
kwam dat door al dat zwemen?
Het eind raakte zoek
toen viel het doek!