Cremeren.
De vijver in mijn tuin kabbelt niet meer
de bladeren aan de bomen hangen stil
terwijl het stormt
ik ben al begraven
of is mijn as verstrooid over een groen grasveld
op een open plek in het bos
huilde jij toen
je was zo druk bezig
misschien merkte je niet
wat er om je heen gebeurde
je keek maar steeds naar één punt
bang om te huilen
en als je lachte
lachte je te hard
om te verbergen dat je niet wilde lachen
maar dat je wilde huilen
ik huilde niet
ik keek en zag hoe de vijver niet meer kabbelde
hoe de blaadjes van de bomen stil hingen in de storm
hoe het graf werd gedolven
toen werd het warm
het was toch cremeren…
5-6-07
Roo$je: | Zondag, juni 10, 2007 15:44 |
En ik huil bijna bij dit lezen!, prachtig mooi! Liefs, kus |
|
moongirl1982: | Zaterdag, juni 09, 2007 11:44 |
stilmakend... groet moongirl1982 |
|
Mathilde: | Vrijdag, juni 08, 2007 22:37 |
je bent in alles wat je achterlaat. met een scheve glimlach om je laatste regels. liefs, mathilde |
|
Marousia: | Vrijdag, juni 08, 2007 21:47 |
Mooi om over na te denken, ben er stil van. Groetjes van Marousia | |
Mamsiemomo: | Donderdag, juni 07, 2007 14:40 |
a moment of silence..... Liefs, Mo |
|
Hilly N: | Donderdag, juni 07, 2007 08:51 |
Treffend, om over na te denken. Lieve groet, Hilly |
|
kerima ellouise: | Woensdag, juni 06, 2007 13:24 |
haast ongrijpbaar ...deze en de andere zijde...van daar naar hier kijken...en het afscheid dat je achterlaat... zo droef maar oh zo mooi geschreven liefs kerima ellouise |
|
vivika: | Woensdag, juni 06, 2007 11:45 |
brrrrrrr *is stil* ik zou alvast hard huilen hoor! knuff |
|
switi lobi: | Woensdag, juni 06, 2007 10:46 |
Twijfels rond de dood...wat te doen, hoe te zijn ik voel enkel pijn...om wat niet meer kan komen Warme knuffels en een stille traan laat ik maar even gaan... Liefsliefs, switi lobi |
|
hiljaa: | Woensdag, juni 06, 2007 10:09 |
stilte...... moet aan m''n vader denken! knufleifs--hiljaa-- |
|
lommert: | Woensdag, juni 06, 2007 09:04 |
geeft geen opbeuren gevoel weer..maar het gedicht is overdenkend mooi..graag gelezen stevige groet willem |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Woensdag, juni 06, 2007 08:53 |
Het geeft me een onbestemd gevoel koude rillingen en meer maar ik laat de stilte nu verder voor me spreken raakt dit liefs Ria |
|
Cornelia.dvw: | Woensdag, juni 06, 2007 07:42 |
.. Dan wordt alles stil om je heen. Doodstil .. De lach wordt een traan. Je woorden zijn stilmakend verwoord. Liefs,Cornelia |
|
Quadesh: | Woensdag, juni 06, 2007 07:19 |
bah niet lekker gevoel om wakker te worden maar wel erg mooi geschreven. liefs |
|
Windwhisper: | Woensdag, juni 06, 2007 07:13 |
zo verdrietig dit... liefs Cobie sterkte |
|
fran92: | Woensdag, juni 06, 2007 07:01 |
wat pijnlijk dit.. mooi verwoord! liefs fran92 |
|
fortuna: | Woensdag, juni 06, 2007 00:28 |
oeps, té heet onder de dode voeten... Om over na te denken. Liefs |
|
jasmienschrijft: | Woensdag, juni 06, 2007 00:24 |
Treffend verwoord, de emoties van bang zijn om te huilen. Slaap lekker straks, jasmien |
|
Auteur: L.Bert | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 06 juni 2007 | ||
Thema's: |