Zoveel dat de tijd niet weg kan vagen
Zoveel gebeurt, dat je jezelf niet meer kent
Overal geschreven teksten
Overal donkere tekeningen
Ik kan niet meer leven
Ik weet ook niet of ik het opnieuw wil proberen
Ik teken overal mijn dood
maar hou mijn mond erover
-maar een paar mensen weten wat ik teken-
Elke avond
Huil ik, tot ik moe be
Tot ik leeg ben vanbinnen
Overdags wordt ik gek
Elke dag een anders voordoen
''Ja het gaat heel goed met mij''

''Nee, ik heb me al een tijd niet meer gesneden''

Overal zowat hetzelfde ritueel
Het is gewoon geworden
Alleen de mensen wie ik lief heb
De mensen die ik vertrouw weten hoe het echt met me gaat
Maar ze zien maar een klein stukje van mijn leven
Vanbinnen ben ik dood
-ik ben hier alleen nog maar voor hun, voor de mensen waar ik mijn leven voor over heb-
Dit leven
Deze moeheid
Deze verwardheid
maakt dat ik wil stoppen met ademen
Nooit meer ademen
Nooit meer het daglicht van morgen zie


... Stilte ...