Beangstigend, bang
 

Zonder namen

 

de lucht draagt de adem van de aarde
en nevelt de eens gehuilde tranen
tot een vrolijke regenbui – geen transistorradio
brengt de ruis zo helder voort dan de wind
die met de doden spreekt

ik ken de daders niet die zonder geweten
marcheren over landerijen en het bloed
vergieten met hun eigen angst, ik kan slechts vergeven
daar zij ontwetend zijn

het is de weg die wij moeten en zullen gaan
en de pijn die in de bermen licht te huilen
is enkel  een zijdelinkse klank
zonder naam

 

elze
Geschreven door
elze
Reacties op dit gedicht
elze vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

hiljaa: Maandag, juni 18, 2007 06:41
de weg die wij begaan
moet men ondergaan
geen weg meer terug
we gaan verder soms met een diepe zucht

mijn weg nu even met tranen
maar heb de moed en zal het wagen
geen berg is te hoog voor mij
k''zal klimmen want ben nu vrij

knufkusliefs--hiljaa--

appelboom: Zaterdag, juni 09, 2007 20:46
Adembenemend...

Liefs, fijn weekend, appelboom

switi lobi: Vrijdag, juni 08, 2007 17:05
Indrukwekkend lieve Elze...

Fijn weekend!

Dikke kus voor jou en Lia,
liefsliefs..

switi lobi

M@rcel: Vrijdag, juni 08, 2007 12:47
intens stilmakend geschreven Broer van me, voor een pracht freak Sunset genaamd.


Liefs M@rcel

Cora (ZIJ): Vrijdag, juni 08, 2007 12:46
-t

Cora (ZIJ): Vrijdag, juni 08, 2007 12:46
oef, dit is Elze ten top,

ook ik ''struikel'' over

daar zij ontwetend zijn,

:-)

Klaes: Vrijdag, juni 08, 2007 12:43
indrukwekkend mien jong

groet/klaes

sunset: Donderdag, juni 07, 2007 23:00
Op de valreep voor dat ik plat ga (ondanks het warme weer heb ik toch extra veel pijn door de hoge luchtvochtigheid), ik weet wel dat wij de wegen gaan die Zij reeds vanaf het beging uitgestippeld heeft. Maar ''k ben zo moe mijn vriend, en dan vergeet je soms de hoop, en het begrip en dan wil je gewoon boos worden. En angstig. Natuurlijk angstig.
Dank je voor het verwoorde.
Liefs, sunset (Ingo)

Alie Hoogenboezem-de Vries: Donderdag, juni 07, 2007 22:57
onwetend waren ze zeker niet...angstig zullen ze daarom dubbel zijn geweest...

hartelijke groet Elze
Alie

lommert: Donderdag, juni 07, 2007 22:45
onwetend zijn...godverdomme...wie is onwetend..we hebben hersens gekregen..doof, stom, en blind geboren is een zeldzaamheid...sorry Elze...laten we geen doemdenkers worden...nog is de tijd gegeven..die hoop heb ik sterk;)

stevige groet
willem

Over dit gedicht
Auteur:  elze Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  michris
Gepubliceerd op:  07 juni 2007
Thema's: