bij elke opening van elke deur
een andere emotie
waarom weet ik niet
hoop dat niemand het ziet
begin dit gedicht verkeerd
ben eerlijk zijn verleerd
mijn gedachten zijn niet bij die deur
maar bij die verrekte sleur
toch is dat ook niet wat ik zeggen wil
wil het hebben over dat ik ben stil
word bang om eerlijk te zijn
weet inmiddels eerlijk zijn doet pijn
en dan bedoel ik eerlijk tegenover me eigen
maar moet ik nu in mezelf zwijgen..?
probeer in mn hoofd te zeggen
je moet er geen druk op leggen
deze lust word een last
wil niet dat deze lust bij me past
maar heb geen controle over mn gedachte
weet dat ik niet naar meer moet smachten
het pure leven is mooi
ookal zit je in een kooi
gevangenschap bied veiligheid
dat is nou juist een feit
en het probleem is…heb aan veiligheid het schijt
vrij wil ik zijn
want deze kooi is veel te klein
kom ik toch uit op het openen van een deur
en heeft het miss toch te maken met sleur
ben stil en verward
het leven is keihard
toch weer die vraag
moet ik beslissen vandaag
gelukkig niet
en weet ik niet wat er zit in het verschiet
morgen is een verrassing
en van problemen weer een verkassing
leef naar de dag van morgen
probeer zonder zorgen