er is zo veel onduidelijkheid in mijn leven
maar toch wil ik alles in mijn leven geven
ik gooi alles in de strijd, en zie waar ik land
en nee, zeg niet ; 'wat ben jij arrogant' .
ik zeg gewoon waar het op staat
maar na 14 jaar, kan ik mezelf nog steeds niet vinden op de kaart
ik weet niet waar ik hoor, zoveel onduidelijkheid
dat zal zo blijven, tot in der eeuwigheid
ze zeggen dat ik half spaans ben
is dat misschien alleen maar geschreven met een pen ?
hoor ik hier wel thuis, hier in nederland
ik heb met mijn moeder niet zo'n goede band
er gaat veel fout, omdat ik niks van mijn afkomst mag weten
ik kan der niet over praten, niet over keten
me moeder heeft daar problemen gehad
ik bewonder haar, ze is echt een schat
maar, ik wil gewoon meer weten
als ik er over nadenk, begin ik te zweten
ze wil niet vertellen, maar misschien is dat maar goed ook
ze wil het laten oplossen, als rook
maar ik ben degene die er mee zit
maar ik ben ook weer haar bezit
ik kan eigenlijk niks zeggen over me leven
zij heeft mijn leven geschreven
spanje is mijn land, maar toch ook weer niet
me vader is degene die mij verliet
mijn moeder stond er helemaal alleen voor
want mijn vader, die ging er vandoor
ik heb geluk gehad, dat ik nu toch maar hier ben gestrand
maar nog steeds, spanje is mijn land !