Waarom hebben we altyd ruzie?
altyd om een klein meningsverschil.
Het is jammer genoeg geen elusie,
ik geef je een snauw, ik geef je een gil.
Ik wil helemaal geen ruzie met jou,
want je bent zo een belangrijke vrouw.
Ik weet dat jij het ook soms moeilijk hebt met mij,
maar dat hoort er misschien nou eenmaal bij..?
Misschien is het wel de pubertijd,
maar dan begon die wel erg vroeg, ik was een jonge meid.
Nee, ik denk dat het gewoon aan onze persoonlijkheid,
ik hoop niet dat dit ons verder schijd.
De laatste tijd gaat het aardig goed,
ik heb ook (gelukkig) niet de moed.
Ik wil verdomme helemaal geen ruzie meer met jou,
want mama, je weet dat ik van je hou!