Laat los
Waar licht duister raakt,
donker oplicht
zwart verdwijnt
zon wolken kleurt
hemelsblauw met
lichte strepen
van vliegtuig sporen
het veld kleurt groen
riet nog niet gemaaid
kikkervisjes in het kroos
sompig in het natte gras
sporen van de jeugd
zelfs de ganzen met hun kroost
verspreiden als een vlek
Er is geen strijd
Zelfs het riet groeit,
en buigt met winden mee
Reacties op dit gedicht
| Gerarda: | Zondag, april 13, 2008 20:22 |
| Prachtig Arie, ik wilde dat ik ook zo mooi kon dichten.Als ik al die gedichten bekijk op deze site, dan zie ik dat ik nog lang geen goede dichtster ben, wat niet geeft hoor,ik doe het om alles zo een beetje kwijt teraken he. Maar jij en vele andere opdeze site kunnen er wat van. Liefs Gerarda |
|
| happiness.: | Zondag, juni 17, 2007 22:53 |
| mooi verwoord, pr8ig gedicht. kusz. |
|
| Ludy: | Zondag, juni 17, 2007 19:43 |
| In de natuur is het fijn loslaten. Liefs, Ludy |
|
| ela: | Zondag, juni 17, 2007 15:13 |
| Mooie streek daar wil ik komen proficiat. ela |
|
| Windwhisper: | Zondag, juni 17, 2007 12:07 |
| wat een prachtig schrijven... Liefs Cobie Kuzzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||