in mijn armen
ik heb het nog geroepen
in mijn uur van nood
gesmeekt, zelfs gepreveld
toen mijn stem schor
mij ten lange leste verliet
ik stom achterbleef
hier houd ik nu
de leegte bij het hart
vast ik de lange dagen weg
nog wat loze woorden te plengen
meer nog wat kond te doen
in dit heelal zonder
ik kijk naar de tijd die
rimpels trekt door mijn zee
het woelen allengs verdwenen
rest mij nog de eeuwigheid
van een leven zonder jou
adem na adem tot
elke gedachte aan jou
zijn eigen weg is gegaan
tot dan echter
altijd tot dan
zal ik blijven roepen
in mijn armen
en jij mag het horen