Het is raar, de pubertijd.
Okal zeggen ze, je bent een leuke meid.
Toch word je onzeker, en over jezelf, denk je vreemd.
Sommige denken, trekt ze aandacht, of ze dit wel meent.
Geloof het of niet, maar het is echt waar
Ik wilde dood, en stond niet voor andere klaar.
Ik sprong bijna uit het raar, en in mezelf sneed ik.
Mijn ik was veranderd, ik was sick.
Niet te geloven, wat ik vroeger heb gedaan.
Mezelf zitten martelen, mezelf zitten slaan.
Mu ben ik veranderd, ik ben weer normaal
Ik geef weer om mijn vrienden, in een volle zaal.
Liefs Manouk