de lach die nooit mocht
ik zie weer de foto's
uit het huis van verleden
ze staan er goed op
in toenmalig zwartwit
pas later konden kleuren
dat podium ook weer betreden
het waren nuances
overheersend in grijs
de lach die nooit mocht
een jeugd die een snelle
volwassenheid zocht en zicht
op een plaats met gewicht
nu zomert lente het
winterse grijs snel voorbij
weet jeugd haar scholing
en geniet van de jaren
ouders beseffen en weten
een nieuwe generatie erbij
wil melker
22/06/2007
ninodepino: | Zaterdag, december 29, 2007 23:25 |
ouders klessebessen wat af en lachen te weinig:P graag meegekeken;) Liefs, nino. |
|
Dirk Hermans: | Zaterdag, december 29, 2007 23:20 |
de kennisgevenig van deze structuur is een uitsplitsing die de verbondenheid een beetje verwart gewaarborgde warmte voel ik niet zo in je gedicht al is het goed naar zijn vorm neergezet,groetjes Dirk |
|
J.H. Vergne: | Zaterdag, juni 23, 2007 17:53 |
ja die tijd van toen, mooi gedicht groetjes | |
fortuna: | Vrijdag, juni 22, 2007 19:54 |
eindelijk mag het, lachen met je mond vol tanden... :D Liefs |
|
Fairouz: | Vrijdag, juni 22, 2007 17:19 |
En weer De titel is zo pakkend Bedankt voor U antwoord op mijn bericht Fairouz | |
Fantasy: | Vrijdag, juni 22, 2007 06:14 |
In een woord: mooi geschreven! | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 juni 2007 | ||
Thema's: |