Het was haar verjaardag
en jij was het eerste wat ik zag.
Jij viel me meteen op
en sindsien zet je m'n leven op de kop.
Ik was de hele avond naar je aan het kijken,
maar jij leek mij te ontwijken.
Ik had eigenlijk heel veel kansen,
toen er gevraagd werd wat ik van je vond,
toen we naast elkaar zaten,
of bij het dansen.
Ik zei: "Nee"... zelfs een paar keer,
nu denk ik: 'Wat stom, zo'n kans krijg ik misschien nooit meer'.
Later hoorde ik dat je 'n patser bent of was,
daar trok ik me erg veel van aan,
maar toch blijk ik verliefd te zijn,
dat besef ik nu pas.
En het gekke is, dat jij toch niet aan mij denkt,
of dat je me überhaupt nog wel kent.
Ik wil gewoon graag weten wat liefde met jou delen is,
pas dan weet ik wat ik nu mis...