Dra.
Niet langer meer
door nagedachteniszen verblind
slaat hij wat stuk mag stuk
de restjes stopt ie in passionele momentjes
die ik me nog herinner
uit het heetst van de strijd
en wapen de troepen voor nieuwe ogenblikken
die dra iedereen benijden zal,
waanzin word verplettert,
zwarte rozen opnieuw in bloei gebracht
en weidse vleugels in briefpapier
weerom van de muze ontleent
wiens geduld geen dalen kant.
Sammeke.