Het leven heeft me hard gemaakt
Maar onder die ruwe bolster
Zit er een teder bloempje
Een persoon die angst heeft om
Te voelen
Te sterven
Te denken
Te verdwijnen
Open te bloeien
Gekwetst te worden
Te ontdekken dat ze net als alle anderen is
Het leven heeft deze ik verdrongen
En gemaakt tot wat ze is
Niet mooi meer om naar te kijken
Maar het leven kan die ik
Niet uitschakelen want het geloof is er nog
Het geloof in de toekomst en in liefde