Als klein meisje mocht ze nooit een eigen mening hebben
Haar moeders wil was wet
Alles werd voor haar beslist
Of ze het er mee eens was of niet
Nu is zo groot geworden
Ze weet niet hoe ze denken moet over iets
Ze weet niet wat ze denken moet over iets
Ze weet niet wie ze is, wie ze wil zijn
Eigenlijk weet ze maar heel weinig over haarzelf
Nooit heeft ze eigen keuzes mogen maken
Nooit kunnen ontdekken waar haar interesses lagen
Nooit kunnen leren hoe te zijn wie ze wil zijn
Nu is ze langzaam aan het leren
Om onder haar moeders vleugels weg te vliegen
Om ergens een plekje te vinden, om tot rust te komen
Ze bedenken wie en wat ze wil zijn
Het kost haar veel moeite
Maar het lukt haar met vallen en opstaan
Langzaam is ze een echt jonge dame aan het worden
Eentje met een eigen willetje
Soms leest ze hier gedichten op gedichtenfreaks
En soms doet het haar pijn gedichten te lezen
Vooral degene die gaan over de moeilijkheden des levens
Pijn die ze voelt vanwege 2 dingen
Haar eigen pijn komt te veel naar boven
Maar ook doet het haar pijn de manier waarop sommigen dan behandeld worden
Want wat kan er toch soms mooier zijn, elkaar te helpen
Voor elkaar het schijnend zonnetje te zijn, in de soms zo bewolkte lucht
Zelf schrijft het meisje ook wel eens wat
Soms om haar eigen negatieve gevoelens kwijt te raken
Vooral in het begin hoopte ze, dat ze een schijnend zonnetje zou ontmoeten
Die haar donkere wolken even op zij deed zetten
Zo blij was ze, dat ze er eentje had ontmoet
Nu is ze zelf aan het proberen een schijnentje zonnetje voor iemand te kunnen zijn
Ook al kost het haar meer moeite dan ze had gedacht
Ze blijft doorgaan, hopend dat haar zonnestralen iemand anders goed doen
Alleen vraagt ze zichzelf af, hoelang ze dat nog vol kan houden
Hoelang kan ze haar eigen problemen opzij zetten
En daarvoor in de plek een ander te helpen, maar toch is ze bereid haar leven er voor te geven.