Ze tiktakte de straat over
Op hoge hakken
En lachte hem uitdagend toe
Hij liet onthutst zijn krantje zakken
En haastte zich
Van het terras naar haar toe
Maar onderweg begon hem de moed
In de schoenen te zakken
Toen hij aan zijn uitgespuugde
Kauwgom bleef plakken
Maar opnieuw lachte ze hem toe
En sprak toe de le doe
Ik laat je echt niet zakken
Er blijft altijd wel iets plakken
Aan je hakken
Aldus is hij de rest van zijn leven
Aan haar blijven kleven