Jij bent een deel van mij,
maar nadat je me los hebt gelaten,
ben ik mijn deel kwijt.
Mijn ziel zit nu vol met gaten.
Ik probeer al dagen tot je door te dringen,
dat ik dat deel weer met je liefde wil vullen.
Maar jij reageert meestal niet eens,
je vind me vast slap lullen.
Ik ben leeg vanbinnen,
ik had niet door dat jij zoveel voor me was.
Je aandacht voor me op msn,
en je reacties in de klas.
Nadat je me met rust liet,
ben ik weer mezelf geworden.
Weer terug naar mijn oude leven,
& dat was verdomme weer helemaal aan gorden.
Jij hebt me gered uit die hel,
maar na maanden van onzekerheid duw je me er terug in.
Wat heb ik gedaan,
ben ik dan toch te min?
Jij was alles voor me,
ik kan je nog steeds niet vergeten.
Je bent het eerste waar ik aan denk als ik opsta,
ik ben gewoon door je bezeten.
Kun je me begrijpen,
eerlijk waar ik doe zo mijn best.
Het lijkt alsof ik aandacht vraag,
maar ik ben gewoon anders dan de rest.
Denk eens een keer aan wat ik heb gezegt,
en aan wat ik allemaal al over je heb geschreven.
Want schatje mijn gevoelens voor jou,
duren echt niet mijn hele leven.
Ik zeg dat nu met weinig overtuiging,
omdat ik me afvraag hoelang dit nog doorgaat.
Maar begrijp het alsjeblieft,
want ik wil niet dat je me met rust laat.
Ik wil dat je weer gaat praten met me,
en dat het weer als een tijdje terug zal zijn.
Ik voelde me naast jou altijd zo groot,
maar sinds die ene dag ben ik weer klein.
Kun je nu nagaan,
dat als ik bijna mijn langste gedicht ooit,
toewijd aan alleen jou?
Ben ik dan niet totaal verstrooid?
Liefje ik denk aan niks anders meer,
& ik ga vannacht op vakantie naar Spanje.
Kon ik maar gewoon eerlijk tegen je zijn,
schatje ik hou nog steeds zoveel van je.
1/07/'07