Ik doe zo raar, ik doe zo dom,
ik ben mezelf, maar ik ben zo dom..
Hoe kon ik ooit denken dat jij wat in me zag?
je bent zo leuk, je lieve lach!
De gevoelgens die ik voor je heb,
onbeschrijfelijk, het lijkt zo nep!
Als ik je onverwacht zie lopen,
kan ik alleen maar hopen..
Dat jij ook hetzelfde voor mij voelt,
ik hoop en hoop, maar snap wat je bedoelt..
Ik ben wel aardig, maar niet als je vriendin,
wij horen niet bij elkaar als yang en yin!
En toch... ik hou van jou,
hoop dat je dat ooit begrijpen zou!
*Het is een heel oud gedicht hoor,, een van mn eerste,, nu voel ik me niet meer zo :)*