tussen haver, maïs en koren
loopt een heel smal pad
voor de wereld heel verloren
heb ‘k daar lief gehad
mocht de schepping breed omarmen
in zijn mooiste stuk
innig aan jouw borst mij warmen
als ’t grootste geluk
tooide ons met grote aren
onschuld en veel blauw
zonlicht kleurde goud de haren
en ik hield van jou
kroon van eik was ons een zegen
kusten lippen rood
schuilden daar voor warme regen
en in ademnood
nu is ’t donker in de tijd
braak ligt akkergrond
ons blijft weemoed en veel spijt
en een hart gewond
tussen haver, maïs en koren
lag het juiste pad
ergens liep de weg verloren
werden wij ons zat.
**********
sunset 11-07-2007
**********
lonely 1: | Woensdag, juli 11, 2007 21:15 |
prachtig geschreven, liefs en troostende knuffel, hilde |
|
M@rcel: | Woensdag, juli 11, 2007 12:40 |
schitterbaar.. en zo ontroerend mooi geschreven en door mij graag en in stilte ge(en)herlezen Liefs M@rcel |
|
Gert: | Woensdag, juli 11, 2007 11:04 |
Nou, niet alleen klassiek begin. Van begin tot eind een juweeltje. Liefs en fijne dag. |
|
Danielle: | Woensdag, juli 11, 2007 10:39 |
weer een prachtwerk door jou handen geschreven. liefs Danielle |
|
Oorlam: | Woensdag, juli 11, 2007 10:02 |
geweldig "klassiek" begin | |
elze: | Woensdag, juli 11, 2007 08:21 |
wauw,,,wat leest dit geweldig... laifs elze |
|
Hilly N: | Woensdag, juli 11, 2007 07:55 |
Ontroerend. Lieve groet, Hilly |
|
sensi: | Woensdag, juli 11, 2007 07:55 |
Een verloren weg .. droef maar heel mooi verwoord! Lieve groet |
|
Windwhisper: | Woensdag, juli 11, 2007 07:43 |
Wat mooi en toch zo droef Liefs Cobie kuzzz |
|
remie: | Woensdag, juli 11, 2007 07:32 |
ooo sunset kon ik je maar troosten, dit grote verdriet heb je zo intens mooi beschreven, vanuit je tenen tot je kruin....liefs remie | |
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 juli 2007 | ||
Thema's: |