hoeveel keer ze al niet
de eeuwige liefde
aan mij hebben beloofd
te veel
zo blijkt
het is niet meer echt
en ik lijk wel blij
met die eeuwige lach
maar ik voel me zo slecht
mijn hart
te veel gebroken
mijn wonden, te diep
ik heb me zo vaak afgevraagd
waarom de liefde
altijd zo verliep
maar de antwoorden
onvindbaar
in de eeuwige vragen
ik kan niet langer
de littekens
van de liefde dragen
de eeuwige pijn
en zoveelste
zinloze ruzie
de tranen
en het wachten
op een volgende illusie
ik kan niet meer
ik kan niet houden van
want het doet zo'n pijn
elke keer opnieuw
de dupe van een valse liefde
te moeten zijn
maar het is een knop
in mijn hoofd
'ik zie je graag'
het is niet meer echt
het verleden
heeft van mijn hart een steen gemaakt