versmolten
de mistplukken in de nacht
lijken rafels aan de draperie
grillig verwaaid aan de hemel
en geen ster zichtbaar schijnt
waar stilte de heerser is
overweldigend, van de tijd
edoch doortikkend frequent
met de schrijdende aarddraai
wijl een traan in mijmer
rolt tot glanzend zilt spoor
met diep verlangen naar
versmolten liefde, ooit
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 15 juli 2007 | ||
Thema's: |