Moeder maan.
Diep in gedachten, al zwevend door de tijd.
Verlost van al het aardse bestaan.
Kijk ik ademloos naar de eerste sterren,
hoe de dag in de nacht zal overgaan.
De maan omhelst me met haar witte glans.
Het gevoel van een moeder en haar kind.
Ze belooft me om voor eeuwig te blijven stralen.
Alleen al omdat ze weet, dat ik het heerlijk vind.
Mig: | Maandag, juli 16, 2007 23:58 |
Kevin....ademloos gelezen....ik vind het heerlijk....zo een mooi gedicht te lezen...mig |
|
Dirk Hermans: | Maandag, juli 16, 2007 22:11 |
wondermooi heel mooi groetjes Dirk |
|
Auteur: Kevin Steur | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 16 juli 2007 | ||
Thema's: |