Dag 4: Steunen en strompelen
Daar stromen voeten tezamen,
de aarde drukt zich onder hun
hijgende adem.
De weergoden worden getrotseerd
door moerassige grond, wortelglijdend
en vermijdend door het wolkendek omhoog.
De vergezichten zijn het hoogtepunt,
het dal vormt, bedekt zich met een stemmige stilte,
laat de wandelaar achter met een dromerige blik.
kerima ellouise: | Vrijdag, juli 20, 2007 09:34 |
prachtig hoe jij de dag in powezie kunt omzetten...telkens een hoogtepunt ! liefs kerima ellouise |
|
mums: | Vrijdag, juli 20, 2007 02:00 |
heb ze net allemaal even gelezen...ben een Oostenrijkfan als het om vakantie gaat.;) zo.n prachtland ... Zie me nu weer zitten bij een beekje...buttermilch en koeien rondom...heerlijk liefs mums |
|
Free@Bird: | Vrijdag, juli 20, 2007 01:21 |
prachtig gedicht en graag gelezen:) liefs, kerima |
|
Ikke77: | Vrijdag, juli 20, 2007 00:57 |
Sorry ben nog niet zo ver dat ik dat mooi vind | |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 20 juli 2007 | ||
Thema's: |