Ik lig in bed
En denk aan haar
Ik heb het stervenskoud
Oh, was ze hier maar.
Ik lig te trillen als een espenblad
met kippenvel van top tot teen
Ik klappertand er flink op los
het geluid gaat door merg en been.
De rillingen lopen over mijn rug
Stilliggen is er niet bij
Hopelijk komt ze snel weer terug
en geeft ze haar warmte aan mij.
Nu pas dringt het tot me door
die kou en kilte
hebben niets te maken
met het gemis aan haar sinds haar vertrek
Het is beter om nu op te staan
want het waterbed is lek.