soms bevat mijn ziel woorden niet
is het vechten tegen wellende tranen
vaak een strijd
die ik zelden win
maar in stil besef
weet ik het zit inner diep
aangeslagen door de tijd
leeft steeds de denker op
zo als ooit gezegd
is zijn streven het alles willen bevatten
maar hoe laat je geest het los
wanneer is een hart geheeld
de scherven van een gebroken spiegel
delen in een schaduw verstopt
ik pas en meet
zoek en vind
maar steeds zie ik in beeld
dat kind dat huilt
omdat in het nu geen stukje meer past
de denker zucht
gebukt onder een weten
het bevatten duurt heel je leven
Will Hanssen: | Zondag, juli 29, 2007 14:53 |
Ik denk dat er een soort verdriet is dat nooit over gaat.....misschien hoort dat zo.... Heel mooi geschreven dit gedicht Wim. Liefs, Will |
|
blauw-oogje-73: | Zondag, juli 29, 2007 12:13 |
Heel herkenbaar. Al heel vaak mijn hart met lijm geplakt. Maar nog niet de goede lijm gevonden. Af en toe laat de lijm los en zit ik ook met het verleden. Mooi geschreven had een gedichtje van mij kunnen zijn. Liefs blauw-oogje-73 |
|
Quadesh: | Zondag, juli 29, 2007 11:31 |
Heel je leven. ware lessen. Niet altijd fijn. dikke knuf | |
ruud vervaart: | Zondag, juli 29, 2007 11:10 |
mooi verwoord :) | |
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zondag, juli 29, 2007 10:15 |
dat kind omarmen zal uiteindelijk (ook al duurt het soms lang) zijn plek weer vinden en dan ook de toekomst met een lach tegemoet zien mooi liefs Ria |
|
Hilly N: | Zondag, juli 29, 2007 08:41 |
Mooi hoor. Groet van Hilly |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 29 juli 2007 | ||
Thema's: |